Van droge hoogte naar de wijnranken van Cafayate

Hallo,

We zijn inmiddels in Cachi. Dit plaatsje ligt ten zuid-westen van Salta op 2200 meter hoogte.
Op 14 oktober hebben we een auto gehuurd en zijn naar het noorden gereden. De tocht ging via de Quebrade de Humahuaca; één mooie rit door een door Unesco erkent gebied. Het gebied kenmerkt zich door diepe kloven, hoge bergen, veel cactussen en kleine dorpjes. En het is er droog en stoffig. Het merendeel van de wegen is niet geasfalteerd, maar het landschap is hier echt schitterend. We bezochten plaatjes als Pumamarca met een berglandschap in 7 kleuren. Hier maakten we een korte wandeling. De zon scheen prachtig op de bergen. We overnachtten in Tilcara, waar de tijd stil leek te hebben gestaan. De doorsnee Argentijn kom je hier niet meer tegen. Dit is het gebied waar nog veel autentieke bewoners (indianen) wonen. Het straatbeeld verandert in een kleurenzee; vrouwen met felgekleurde kleding, vlechten en hoedjes. We wanen ons weer in Bolivia. Dat is ook niet zo verwonderlijk, want dat ligt hier niet zo ver (120 kilometer) vandaan. Na nog een aantal plaatsjes te hebben bezocht, waaronder het zeer geisoleerd gelegen Iruya waar pas vorig jaar elektriciteit is aangelegd, kwamen uiteindelijk aan in Abra Pampa waar we een overnachtingsplek zochten. Dat was nog niet zo eenvoudig. Na dat we het plaatsje 3 x hadden rondgereden en het diverse malen te hebben gevraagd (de politie is hier nog echt je beste vriend!), kwamen we uiteindelijk terecht in een zeer basic onderkomen. Ook de bouwvakkers van een tegenoverliggend bouwproject bleken hier te overnachten.
Voor de volgende ochtend stond een bezoek aan het meest noordelijke meer in de provincie op het programma. Hier waren we helemaal alleen, zoals bijna overal. Alleen hier werden we omringd door flaminco’s en vicuna’s (een met uitsterven bedreigde in het wild levende lama). We wandelden een uurtje rond op een hoogte van 4000 m waarna we de Ruta 40 in zuidelijke richting namen. Op deze ongeasfalteerde en uitgestorven weg kwamen we in 3 uur slechts 1 auto tegen. Er wordt geadviseerd om deze weg met 2 auto’s te rijden, zodat als je pech onderweg krijgt er altijd hulp in de buurt is. Helaas zagen we geen andere automobilisten. De route was wel prachtig. Het lijkt wel een safari. Overal langs de weg zagen we lama’s, vicuna’s, ezels, koeien en schapen.
Na een nachtje in het desolate San Antonio de las Cobres (3800 meter hoogte) zijn we nu in weer in de bewoonde wereld, waar we ook weer beschikking hebben over internet. We komen nu in het gebied waar wijn wordt verbouwd (omgeving Cafayate). Hier zullen we de komende dagen vertoeven.

Groetjes,

Remco en Marjolijn