(vervolg op ons vorige mailtje..)
Door: Berrotti
Blijf op de hoogte en volg Remco & Marjolijn
27 December 2011 | Sri Lanka, Colombo
In Nuwara Eliya overnachtten we in een koloniaal landgoed in een hele grote kamer met een openhaard. Na een goede maaltijd bij de Indiër, trokken we ons terug op deze kamer. Even later werd er geklopt op kamerdeur. Er werd gevraagd of we nog hout wilden voor de open haard. We vonden het net zo lekker koel en daar zagen we dus maar vanaf.
De volgende ochtend bracht Pali ons naar het treinstation. We konden even een kijkje nemen in het seinhuis, waar men ook de wissels handmatig bediende. De wachtmeester liet ons zien hoe hij op afstand (200 meter) een seinpaal bediende, waar Remco en Pali erg van onder de indruk waren.
De trein liet op zich wachten met een uur vertraging. Dit gaf ons wel de gelegenheid om passagiers die reisden in de richting van Colombo uit te zwaaien. Omdat er enkel spoor ligt, heeft vertraging van de ene trein ook gevolg voor de vertrektijd van de trein in tegenovergestelde richting.
Na enige tijd arriveerde de trein. Overvol! We konden ons nog net in de 2e klas coupé, waar we kaartjes voor hadden, naar binnen wurmen. Er was alleen nog plaats in het gangpad tussen de vele andere passagiers. Dat was niet helemaal wat we ervan voorgesteld hadden en zagen het ook niet zitten om dat de komende 3 uur te staan, terwijl we beschikken over een auto met chauffeur. Maar Pali had al voor een oplossing gezorgd en riep ons uit de tweede klasse. We konden plaatsnemen in de 1e klas. Hij had de conducteur gesproken en die gaf aan dat we als we bij betaalden we in de 1e klas konden gaan zitten. Dat deden we dus ook maar. In de 1e klas zaten vrij veel toeristen, die onophoudelijk aan het fotograferen waren, maar een aantal welgestelde Sri Lankanen. Waar de toeristen foto’s van namen was ons niet duidelijk, want we reden het eerste gedeelte door dichte mist en door een aantal tunnels.
We daalden geleidelijk zo’n 1.000 meter en de vegetatie veranderde van theeplantages in dichte begroeiing. Na 3 uur stapten we uit in Ella. Daar stond Pali op ons te wachten. Hij was zelf ook net aangekomen. Hij had er ook 3 uur over gedaan, in plaats van 1,5 uur die het normaal duurt. Er bleken onderweg stakingen te zijn in een plaatsje, waardoor het verkeer volledig werd platgelegd. Die avond spraken we een Engelsman die we al eerder in Nuwara Eliya waren tegen gekomen. Hij reisde per fiets door Sri Lanka. Toen hij bij de stakende menigte kwam, werden er stenen gegooid en autobanden verbrand. Hij werd door politieagenten gesommeerd om door te fietsen waardoor hij tussen de stenenregen door moest fietsen om te voorkomen dat hij in wolken traangas terecht zou komen. De aanleiding van de staking was omdat de regering had bepaald dat boeren hun groente en fruit in vervolg in plastic dozen moesten verpakken.
In Ella belanden we in een guesthouse van een saddhu en reggae liefhebber. Opvallend was dat er harde reggae muziek uit z’n privévertrek kwam, waar boven de deur een groot bord met ‘Silence’ hing. Rare lui, die saddhu’s. Vanuit onze kamer hadden we in ieder geval prachtig uitzicht over de vallei (Ella Rock, een waterval en Little Adams Peak).
De volgende ochtend ontbeten we bij The Curd Shop,want de kamer was exclusief ontbijt. Daar hadden ze lekkere yoghurt met muesli, waar we zeer blij waren na alle eerdere ontbijtjes die alleen uit toast, eieren en jam hadden bestaan. Daarna liepen we over de spoorrails naar het begin van de trail en beklommen we Ella Rock. Een behoorlijke klim door een gebied met hoog gras. Toen we de top bereikten, begon het hard te waaien en een beetje te regenen. Daar waren we niet geheel op voorbereid (we hadden slechts kleine, gammele paraplu’s bij ons die de sterke wind niet overleefden) en we kwamen natgeregend weer bij de waterval aan. Remco controleerde zijn benen. Toen hij zijn broek opstroopte bleek dat een bloedzuiger zich op z’n scheenbeen vast had gezogen en genoot van het zuivere bloed. Gelukkig hadden we zout op zak en het beestje liet zonder al te veel protest los nadat we er zout op hadden gestrooid. Marjolijn controleerde ook maar even haar benen. Daar zaten 5 bloedzuigertjes bloed te consumeren. Dat was even een minder prettige ervaring, mede doordat de ‘wonden’ behoorlijk bleef doorbloeden nadat de ondiertjes waren verwijderd, wat overigens standaard zo is. Nadat we doktertje hadden gespeeld en we onze benen hadden verzorgd beklommen we in de middag Little Adams Peak. Het was inmiddels gestopt met regenen en het uitzicht was schitterend. ’s Avonds aten we rijst met curry,waarbij het gerecht uit wel 10 of 12 schaaltjes met verschillende gerechtjes bestaat. We hadden een candle light diner, want de stroom viel uit in Ella. Ineens was het pik- en pikdonker.
De volgende ochtend reden we door naar Yala National Park, dat weer op zeeniveau ligt en waar het ineens weer warm (32 graden) was. In de namiddag maakten we wederom een Jeep safari. We zagen heel veel wilde dieren van pauwen tot neushoornvogels en olifanten. Een wilde olifant (een mannetje op zoek naar vertier) liep langs onze jeep. Dat was wel even spannend, want deze mannetjes zijn nogal opvliegerig in het paringsseizoen. Gelukkig had hij geen oog voor ons en hij passeerde op z’n dooie gemakje onze jeep.
De volgende dag reden we naar de kust waar we 2 dagen in Mirissa verbleven. Hier namen we afscheid van Pali, die ons twee weken tot grote tevredenheid heeft rondgereden.
In Mirissa was niet veel te beleven en het guesthouse waar we verbleven beviel ons niet. Dus namen we de bus naar Unnawatuna, waar we ook 2 dagen verbleven. Daar was het bijzonder druk (toeristisch). Het was zondag en vele ’Colombianen’ (bewoners uit Colombo) vertoefden hier een dagje aan het strand.
Vanuit Unnawatuna bezochten we het stadje Galle, 3 kilometer verderop gelegen. Galle is een kustplaats met een groot Nederlands fort (het is eigenlijk meer een vestingsstadje). Het was erg rustig in dit plaatsje met prachtig geplaveide straten en veel oude, koloniale huizen. In het nieuwe centrum buiten de vestingsmuur was het echter een drukte van belang.
De laatste 2 dagen overnachtten we in Mount Lavina, een voorstad van Colombo. In Colombo bezochten we het laatste Nederlandse koloniale huis (thans een museum) en het nationaal museum. De rest van de tijd liepen we wat door het centrum en deden we nog wat inkopen.
We zijn inmiddels na een goede vlucht weer terug in Nederland. We hebben onze winterkleren weer aan en zijn alweer aan het werk.
We kijken terug op een onvergetelijke reis door het mooie Sri Lanka.
Groetjes,
Remco & Marjolijn
De volgende ochtend bracht Pali ons naar het treinstation. We konden even een kijkje nemen in het seinhuis, waar men ook de wissels handmatig bediende. De wachtmeester liet ons zien hoe hij op afstand (200 meter) een seinpaal bediende, waar Remco en Pali erg van onder de indruk waren.
De trein liet op zich wachten met een uur vertraging. Dit gaf ons wel de gelegenheid om passagiers die reisden in de richting van Colombo uit te zwaaien. Omdat er enkel spoor ligt, heeft vertraging van de ene trein ook gevolg voor de vertrektijd van de trein in tegenovergestelde richting.
Na enige tijd arriveerde de trein. Overvol! We konden ons nog net in de 2e klas coupé, waar we kaartjes voor hadden, naar binnen wurmen. Er was alleen nog plaats in het gangpad tussen de vele andere passagiers. Dat was niet helemaal wat we ervan voorgesteld hadden en zagen het ook niet zitten om dat de komende 3 uur te staan, terwijl we beschikken over een auto met chauffeur. Maar Pali had al voor een oplossing gezorgd en riep ons uit de tweede klasse. We konden plaatsnemen in de 1e klas. Hij had de conducteur gesproken en die gaf aan dat we als we bij betaalden we in de 1e klas konden gaan zitten. Dat deden we dus ook maar. In de 1e klas zaten vrij veel toeristen, die onophoudelijk aan het fotograferen waren, maar een aantal welgestelde Sri Lankanen. Waar de toeristen foto’s van namen was ons niet duidelijk, want we reden het eerste gedeelte door dichte mist en door een aantal tunnels.
We daalden geleidelijk zo’n 1.000 meter en de vegetatie veranderde van theeplantages in dichte begroeiing. Na 3 uur stapten we uit in Ella. Daar stond Pali op ons te wachten. Hij was zelf ook net aangekomen. Hij had er ook 3 uur over gedaan, in plaats van 1,5 uur die het normaal duurt. Er bleken onderweg stakingen te zijn in een plaatsje, waardoor het verkeer volledig werd platgelegd. Die avond spraken we een Engelsman die we al eerder in Nuwara Eliya waren tegen gekomen. Hij reisde per fiets door Sri Lanka. Toen hij bij de stakende menigte kwam, werden er stenen gegooid en autobanden verbrand. Hij werd door politieagenten gesommeerd om door te fietsen waardoor hij tussen de stenenregen door moest fietsen om te voorkomen dat hij in wolken traangas terecht zou komen. De aanleiding van de staking was omdat de regering had bepaald dat boeren hun groente en fruit in vervolg in plastic dozen moesten verpakken.
In Ella belanden we in een guesthouse van een saddhu en reggae liefhebber. Opvallend was dat er harde reggae muziek uit z’n privévertrek kwam, waar boven de deur een groot bord met ‘Silence’ hing. Rare lui, die saddhu’s. Vanuit onze kamer hadden we in ieder geval prachtig uitzicht over de vallei (Ella Rock, een waterval en Little Adams Peak).
De volgende ochtend ontbeten we bij The Curd Shop,want de kamer was exclusief ontbijt. Daar hadden ze lekkere yoghurt met muesli, waar we zeer blij waren na alle eerdere ontbijtjes die alleen uit toast, eieren en jam hadden bestaan. Daarna liepen we over de spoorrails naar het begin van de trail en beklommen we Ella Rock. Een behoorlijke klim door een gebied met hoog gras. Toen we de top bereikten, begon het hard te waaien en een beetje te regenen. Daar waren we niet geheel op voorbereid (we hadden slechts kleine, gammele paraplu’s bij ons die de sterke wind niet overleefden) en we kwamen natgeregend weer bij de waterval aan. Remco controleerde zijn benen. Toen hij zijn broek opstroopte bleek dat een bloedzuiger zich op z’n scheenbeen vast had gezogen en genoot van het zuivere bloed. Gelukkig hadden we zout op zak en het beestje liet zonder al te veel protest los nadat we er zout op hadden gestrooid. Marjolijn controleerde ook maar even haar benen. Daar zaten 5 bloedzuigertjes bloed te consumeren. Dat was even een minder prettige ervaring, mede doordat de ‘wonden’ behoorlijk bleef doorbloeden nadat de ondiertjes waren verwijderd, wat overigens standaard zo is. Nadat we doktertje hadden gespeeld en we onze benen hadden verzorgd beklommen we in de middag Little Adams Peak. Het was inmiddels gestopt met regenen en het uitzicht was schitterend. ’s Avonds aten we rijst met curry,waarbij het gerecht uit wel 10 of 12 schaaltjes met verschillende gerechtjes bestaat. We hadden een candle light diner, want de stroom viel uit in Ella. Ineens was het pik- en pikdonker.
De volgende ochtend reden we door naar Yala National Park, dat weer op zeeniveau ligt en waar het ineens weer warm (32 graden) was. In de namiddag maakten we wederom een Jeep safari. We zagen heel veel wilde dieren van pauwen tot neushoornvogels en olifanten. Een wilde olifant (een mannetje op zoek naar vertier) liep langs onze jeep. Dat was wel even spannend, want deze mannetjes zijn nogal opvliegerig in het paringsseizoen. Gelukkig had hij geen oog voor ons en hij passeerde op z’n dooie gemakje onze jeep.
De volgende dag reden we naar de kust waar we 2 dagen in Mirissa verbleven. Hier namen we afscheid van Pali, die ons twee weken tot grote tevredenheid heeft rondgereden.
In Mirissa was niet veel te beleven en het guesthouse waar we verbleven beviel ons niet. Dus namen we de bus naar Unnawatuna, waar we ook 2 dagen verbleven. Daar was het bijzonder druk (toeristisch). Het was zondag en vele ’Colombianen’ (bewoners uit Colombo) vertoefden hier een dagje aan het strand.
Vanuit Unnawatuna bezochten we het stadje Galle, 3 kilometer verderop gelegen. Galle is een kustplaats met een groot Nederlands fort (het is eigenlijk meer een vestingsstadje). Het was erg rustig in dit plaatsje met prachtig geplaveide straten en veel oude, koloniale huizen. In het nieuwe centrum buiten de vestingsmuur was het echter een drukte van belang.
De laatste 2 dagen overnachtten we in Mount Lavina, een voorstad van Colombo. In Colombo bezochten we het laatste Nederlandse koloniale huis (thans een museum) en het nationaal museum. De rest van de tijd liepen we wat door het centrum en deden we nog wat inkopen.
We zijn inmiddels na een goede vlucht weer terug in Nederland. We hebben onze winterkleren weer aan en zijn alweer aan het werk.
We kijken terug op een onvergetelijke reis door het mooie Sri Lanka.
Groetjes,
Remco & Marjolijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
