Van Johannesburg naar Swakopmund

Hallo allemaal,

Het heeft even geduurd, maar hier is dan een e-mail van ons. Eigenlijk de eerste mogelijkheid sinds we in Namibie zijn.

We vlogen op Johannesburg en reden met onze huurauto de eerste dag naar Mokopane. Vanuit Mokopane zijn we Botswane ingereden. De wegen waren goed, dus we konden goed doorrijden. Wij vonden Bostwana erg aangenaam. Vriendelijke mensen en een mooie natuur. In het noorden van Botswana bij Kasane hebben we een boottocht en een jeepsafari gedaan. Veel wilde beesten gezien, waaronder veel nijlpaarden, krokodillen, olifanten en zelfs een paar leeuwen.
Ook bezochten we Zimbabwe om de Victoriawatervallen te bekijken. Daarna zijn we doorgereden naar Namibie. We verbleven 3 dagen in het Etosha National Park. Dit park overtrof al onze verwachtingen. We hebben zo veel gezien aan wild dat het wel een documentaire leek. Naast de honderden impala's, zebra's en olifanten hebben we ook tientallen leeuwen en cheeta's gezien. Het kamperen bevalt ons prima, alleen de temperatuur is wat aan de hoge kant (37c). We zweten daardoor ons tentje uit. Gelukkig staat om de campingplaatsen een hek, zodat we rustig kunnen slapen. Alleen als er hyena's in de buurt zijn, slapen we wat minder goed, want die maken nogal onaangename geluiden.

We hebben net onze band laten plakken. Deze was opeens plat, in het park en moesten hem verwisselen bij 37c en met gevaar voor eigen leven, vanwege al het los lopende wild. Nou ja, we hebben het overleefd.

Vanuit Outjo en reden we naar het noorden om de Himba's te bezoeken. Kijk maar eens op de website www.beforethey.com. Daar staan een paar mooie foto's.

We overnachtten in Kamanjab, een klein -weinig zeggend- plaatsje, dat uit niet veel meer bestond dan een kruispunt van wegen,
een benzinestationnetje een supermarktje en wat huisjes. Hier kochten we wat te eten in het supermarktje en daar stonden
de eerste Himbavrouwen al in de rij bij de kassa; een aparte ervaring, want de dames lopen er topless bij.

Daarna reden we naar een lodge met camping op 3 kilometer buiten het plaatsje, waar we de camping zo goed als voor onszelf
hadden. 's Avonds veel regen en bleek dat we het in de tent ook niet helemaal droog hielden. Gelukkig is alles wat nat
wordt hier binnen de kortste keren weer (kurk)droog .

De volgende dag zijn we verder gereden naar Opuwo over gravelwegen. Het werd een behoorlijk uitputtende tocht, want het
betrof een tocht van ongeveer 350 kilometer. Onderweg kregen we nog een fikse regenbui over ons heen en na de regenbui was
de temperatuur gehalveerd tot 17 graden. De route zelf was schitterend, door heuvelachtig (bergachtig) gebied, met mooie
passen
Eenmaal in Opuwo reden we naar een camping boven op een heuvel; schitterend uitzicht, maar er was ook veel wind. We reden
door de hoofdstraat (de plaats bestaat uit twee straten!), waar Hererovrouwen in schitterende kleding en rare hoeden op
liepen tussen de okerrode Himbavrouwen die dus juist weinig om het lijf hadden. We boekten een ‘Himba’ –toer bij een guesthouse
voor de volgende dag.

De volgende dag meldden we ons bij het guesthouse en met een grote land rover reden we naar een Himbadorp op zo’n 20 kilometer
afstand. De chauffeur/gids ging eerst om toestemming vragen en daarna konden we het dorp bezoeken. We schudden alle vrouwen
de hand met zeiden Morro, morro, wat zoveel betekent als ‘ hallo, hoe gaat het?’. Daarna kwam een kort gesprekje op gang,
waarbij de gids tolkte. Er werd gevraagd waar we vandaan kwamen (of eigenlijk letterlijk: uit welke richting we vandaan
kwamen) en of het bij ons wel regende, want hier is het kurkdroog en sterft het vee.
Na een kort praatje, konden we foto’s nemen. De tocht werd beeindigd door voedsel uit te delen, dat de chauffeur/gids
van tevoren had ingekocht. Balen meel, rijst en broden warden als dank aan de Himbavrouwen gegeven. De mannen waren niet
aanwezig; die waren met de koeien de heuvels ingetrokken.
De volgende dag redden we over de hoofdweg terug naar Khoriaxis, waar we overnachtten. Alweer hadden we de hele camping
voor ons alleen, op de campingkat na. Er was een zwembad bij de camping en ‘s avonds aten we van het dinerbuffet.
Weer een dag later redden we naar Twijfelfontein, een world heritage site met allemaal encravings (graveringen in de rotsen)
en een versteend woud. Overal moesten we met een gids mee, die in de toegangsprijs was inbegrepen. Het was erg interessant.
We redden verder naar Uis. De weg was weer van gravel en niet al te best en plotseling vielen we in een groot gat in de
weg met allemaal zand en stuiterde de auto een paar maal. Eenmaal uit de zandbak bleek dat de voorbumper beschadigd was,
maar verder was er gelukkig geen schade aan de vitale delen van de auto (met name de motor en de radiator) en na een controle
konden we de weg gewoon vervolgen.
‘s Avonds sliepen we voor het eerst in een Bed & Breakfast in Henties Baai, aan de kust. Hier is de temperatuur beduidend
lager (18 graden overdag en nog koeler ‘s nachts) dat kamperen een mindere optie is. De eigenaresse van het B&B reserveerde
een tafel bij een restaurantje, waar we veel en lekkere verse vis te eten kregen.
De volgende dag hebben we de onvriendelijke colonie zeehonden bekeken bij Cape Cross. Naar ons waren ze vriendelijk hoor,
maar onderling zijn ze weinig vriendelijk. Er waren al een heleboel kleine zeehondjes. Bij sommige zag je dat ze net geboren
waren, want de placenta zat nog aan het diertje.
Nu zitten we in Swakopmund, een echte duitse nederzetting in Namibie. Best een leuk plaatsje, met goede restaurantjes en
natuurlijk Kaffee mit Kuche! We hebben net de auto omgeruild en kunnen weer met een schone auto verder richting Sesriem
en daarna door naar de Fish river Canyon.

We genieten volop.

Groeten uit Swakopmund!

Remco & Marjolijn