Zon, zee en sneeuw

Zondag 25 december
1e kerstdag. We hadden 2 opties, een stuk fietsen of een rondwandeling van 15 km in de omgeving van Ronda. We besloten een stukje te gaan fietsen in de omgeving. In één van de reisgidsen werd dit als optie aangegeven voor een bezoek aan een aantal kleine dorpjes in de omgeving. De fietstocht begon meteen met een flinke afdaling, waarbij we de hele tijd de rem ingeknepen hielden om niet te veel vaart te maken. Wat we ons ook realiseerden is dat we dezelfde weg ook weer omhoog moet fietsen. Het bleef redelijk intensief fietsen; na die lange afdaling volgde een weg die bijna alleen maar bergopwaarts was. We hadden het eerste dropje nog maar net bereikt en waren al doorweekt tot op het ondergoed. We besloten toch maar weer terug te fietsen en na een work out van 2 uur waren we weer bij het appartement. We lunchten wat en daarna reden we naar de andere kant van Ronda om de rondwandeling van zo’n 16 kilometer te maken. Het was prachtig weer. We wandelden in eerste instantie eerst nog langs wat huisjes, maar al gauw waren alleen met de natuur. Ook de wandeling was grotendeels bergopwaarts. Wel door mooi ruig gebied. Pas het laatste deel van de wandeling ging weer bergafwaarts. Het werd al met al een intensief dagje. Tegen de avond kwamen we weer terug in Ronda. Er was toch nog veel volk op de been op kerstdag en er waren veel zaakjes geopend. Restaurants waren bijna allemaal gesloten. Daar hadden we rekening mee gehouden en daarom aten we ’s avonds gamba’s en pasta in het appartement.

Maandag 26 december
De Spanjaarden kennen geen tweede kerstdag en het was daarom een gewone maandag.
Remco had eigenlijk graag de Caminito del Rey in El Chorro gewandeld, maar daarvoor waren geen plaatsen meer beschikbaar. Dit is een wandeling die door een kloof loopt, waarbij ze 1000 mensen per dag toelaten. Vandaag en voor de komende week was het niet mogelijk om kaarten te reserveren. Tot voor een aantal jaren was dit de gevaarlijkste wandeltocht van Andalusië. Een betonnen pad van een meter breed en met nauwelijks leuningen bevond zich op sommige plekken op meer dan 100 meter boven de rivier. Een aantal jaren was deze wandeltocht gesloten, omdat het pad te gevaarlijk was en omdat een aantal dodelijke ongelukken had plaatsgevonden, maar sinds een paar jaar is het pad heraangelegd, met houten vlonders en met een railing.
Bij een uitzichtpunt in El Chorro hadden we mooi zicht op het wandelpad dat over vlonders hoog aangebracht tegen verticale rotsen boven de rivier liep. Alle wandelaars droegen helmen. Het was een constante stroom met mensen. Een Amerikaan die daar in de omgeving woonde vertelde dat het op dit moment de grootste attractie van Andalusië is. We besloten om een alternatieve wandeling in de omgeving te maken.
Het begon weer met een behoorlijke klim waar we 2 uur over deden. Nadat we op het hoogste punt met een schitterend uitzicht over het dal hadden geluncht, daalden we weer af. Marjolijn had inmiddels wat last van haar voet. Op haar hiel had zich een blaar gevormd van ruim een centimeter doorsnede.

We hadden voor de nacht een appartement in Rincón de la Victoria geboekt. Dat is een klein plaatsje in de buurt van Malaga. Het appartement lag in een nieuwbouwwijk en had 3 slaapkamers, 2 badkamers, een woonkamer, een keuken en een dakterras van 80 m2, met twee ligstoelen en aan de rechterkant een zeer luid sprekende buurman en aan de linkerkant een buurman die we ’s nachts hoorden snurken.
Toen we later appartementen in aanbouw zagen, verbaasden we ons niet langer over de gehorige woningen; de tussenmuren bestaan uit twee tegen elkaar geplakte gasbetonblokken. Tsja, die houden het geluiden niet tegen.

Dinsdag 27 december
We wilden vandaag Malaga bezoeken en hadden besloten om de auto in de wijk El Plato te parkeren. We fietsten over de boulevard langs het strand naar het centrum van Malaga. Langs de hele route restaurantjes in overvloed. Ze hadden allemaal het zelfde concept. Kleine bootjes waren omgebouwd tot barbeques waarop ze vis grilden. Bijzonder dat ze dan ook echt allemáál hetzelfde aanbieden. Dat valt ons vaak op. Als iets aanslaat, kopieert iedereen het.
We wandelden wat door het centrum en bezochten het Carmen Thyssen museum. Tegen de avond fietsten we terug langs de boulevard. Daar zaten de Spanjaarden nog na te tafelen van de lunch. ’s Avonds aten we in het appartement en keken we IJslandse thriller.

Woensdag 28 december
Vandaag reden we via de Sierra Nevada richting Granada. Op een bepaald moment kwamen we zelfs over een pas met sneeuw. Het was bijzonder druk en iedereen was met in wintersportkleding met sleetjes in de weer. Ook werd er geskied, maar er waren geen liften en de afdalingen waren nagenoeg vlak. Dat mocht de pret in ieder geval niet drukken. Tegen de namiddag kwamen we aan bij het hotel in Granada. Nadat we hadden ingecheckt fietsten we richting het centrum. Dat was ongeveer een half uur fietsen. Afwisselend over fietspaden en drukke wegen. Toch houd iedereen goed rekening met fietsers. De ligging van Granada is schitterend, met de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. We wandelden wat rond, alhoewel dit Marjolijn wat minder goed afging omdat de blaar toch wel zorgde voor de nodige voetproblemen.

’s Avonds aten we bij de Indiër, waar het aardig druk was om 19.00 uur. Voor ons toch een iets praktischere tijd dan de tijden waarop de Spaanse restaurants openen. Na een Chicken Madras en een Jalfrezi met Naan reden we met volle buikjes terug naar het hotel.