Kilometersvreten naar Salamanca

Vrijdag 16 december
Om 4 uur stonden we op en na een verfrissende douche en het inpakken van de laatste spullen reden we om 5 uur de straat uit. De rit tot aan Antwerpen ging voorspoedig over de nieuwe A4 bij Delft. Bij Antwerpen werd het al een stuk drukker op de weg. Je vraagt je af waar al die mensen om 6 uur in de ochtend naar op weg zijn. Rondom Brussel wederom veel verkeer, maar ook daar reden we zonder veel oponthoud langs. We vervolgden de route via Maubeuge en Laon via Soissons richting Parijs. Tussen Bergen (Mons en Maubeuge gaat de route over tweebaans wegen, wat wel wat minder opschoot. Maar na Laon begon wederom een snelweg en konden we de goed doorrijden tot Parijs. Bij Parijs wilden we een route ruim om de stad nemen, maar door miscommunicatie (navigatie en een verkeerde afslag). Zaten we toch nog op de weg richting de binnenstad. Daar reden we zelfs nog langs het appartement waar we een aantal jaren geleden hadden geslapen toen we met de verjaardag van Remco in Parijs waren. Het was nog een hele tour om Parijs weer uit te komen (en zonder schade ).
Eenmaal ten zuiden van Parijs verliep de reis voorspoedig. We namen de tweebaans N20 die net na Parijs nog erg ophield, maar na een aantal kilometers konden we goed doorrijden. Even vóór Orléans schoten we even de Péage op om de stad Orléans te vermijden en net na Orléans vervolgden we de N20 weer tot aan Vierzon. Tussen Vierzon en Limoges ligt een vierbaans snelweg en dat schoot weer lekker op.
Rond 18.30 uur meldden wij ons bij de B&B op zo’n 20 km van Limoge. Daar werden we vriendelijk begroet door e-mail, een whiskey hondje en de kat Sorius (muis) en de eigenaren en dochter. Tot onze verbazing sprak de dochter (van ongeveer 15 à 17 jaar) vloeiend Duits. Ook haar vader deed een duit(s) in het zakje. De moeder sprak een beetje engels. We werden naar ons verblijf gebracht dat de gehele zolder van een grote schuur besloeg! Met een gigantische woonkamer, badkamer met sauna en een aparte slaapkamer. Dit was ook het verblijf van de kat.
Nadat we ons hadden geïnstalleerd, reden we naar Oradur (3 km), waar we in het enige restaurant dat open was een maaltijd nuttigden. We zijn er nog niet over uit wat de franse keuken zo beroemd maakt. In ieder geval niet de bavettes die wij geserveerd kregen. Het smaakte op zich prima, maar het leek wel of we op een schoenzool aan het kauwen waren (Bavette = Van Bommel of Van Lier)

Zaterdag 17 december
Na een goede nacht, ontbeten we met de familie aan tafel. Ze hadden allemaal zelfgemaakte producten of producten “uit eigen tuin”, zoals jams, honing en een eitje van de eigen kippetjes.
We zetten onze reis voort en reden via Bordeaux en Bayonne naar San Sebastian. In Bayonne kochten we brood en beleg bij een Intermarché en lunchten we aan de kade in het zonnetje. 16 graden was opeens héél aangenaam.
Daarna reden we via de route nacional verder naar San Sebastian. ‘Opeens’ zaten we in Spanje. De grens was niet eens duidelijk zichtbaar, maar de bewegwijzering liet duidelijk de overgang naar Spanje zien. In San Sebastian parkeerden we de auto in een parkeergarage (probeer op straat maar een plekje te vinden) en liepen vervolgens via de oude stad richting de haven. De zee beukte tegen de kade, waardoor je zelfs op de kade het risico liep om erg nat te worden. De opspattende golven kwamen wel zo’n zes meter omhoog. Na een verfrissende wandeling bij zonsondergang reden we over de autopista verder richting Bilbao waar we om 18.30 uur incheckten bij hotel Artetxe dat boven op een berg lag. We hadden vanuit onze hotelkamer schitterend zicht op Bilbao ‘by night’. De receptionist was uiterst vriendelijk en voorzag ons van een hoop tips, zoals de mogelijkheid van de ‘funicular’ naar het centrum; goedkoop en uiterst eenvoudig. Zodoende reden we naar de 3 km verderop gelegen tandradbaan, kochten twee enkele reisjes voor € 0,95 per persoon en binnen 15 minuten stonden we in hartje centrum van Bilbao. Het was druk op straat en de hoofdstraat was uitbundig versierd met blauwe, flikkerende kerstverlichting in de bomen. Na een korte stadswandeling doken we een café in waar we aan de bar tussen de uitbundige en luidsprekende Spanjaarden verschillende tapas aten (schijfjes stokbrood belegd met serano ham, vis, garnalen en tortilla). Natuurlijk ontbrak een goed glas rode wijn niet (en ook het tweede glas ontbrak overigens niet). Hier in Baskenland noemen ze tapas Pinxtos (borrelhapjes). De x wordt uitgesproken als ch. Overigens is het Baskenland (taaltechnisch) een uiterst deprimerende plek als je net zo’n vijf jaar Spaanse les achter de rug hebt. Van het Baskisch is namelijk helemaal niets te maken. Gelukkig kunnen we overal wel goed terecht met ons Spaans.
De laatste kabelbaanrit was om 22.00 uur. Maar dat was prima, want we hadden allebei een beetje het gevoel van een ‘jetlag’ van de lange reisdagen. Om 21.30 uur lieten we ons weer omhoog vervoeren en doken niet veel later ons bed in.

Zondag 18 december
Op zondag gebeurt er niet veel in Spanje. Zo ook niet in Bilbao. Gelukkig hadden we het Guggenheim museum op het programma staan. Bij aankomst leek het of het dicht was, maar dat was niet het geval. We waren alleen volgens Spaanse begrippen erg vroeg. Het gebouw is van buiten al een bezienswaardigheid met z’n bijzondere vormen, grotendeels bedekt met schubvormige titanium platen die ervoor zorgen dat het gebouw schittert in het zonlicht. De binnenkant is eveneens zeer indrukwekkend. Grote zalen en wandelpaden die langs de binnenzijde omhoog klimmen. De zalen zijn zeer groot. Op de begane grond was een enorme hal en daar stonden gigantische kunstwerken vervaardigd van metaal waar je door heen kunt wandelen. In andere zalen hingen er werken van o.a. Picasso, Andy Warhol en Kadinsky, maar ook heel veel moderne kunst. Erg bijzonder was een kartonnen doosje van ongeveer 10 x 10 centimeter dat aan de binnenkant geel was geschilderd; het schijnt kunst te zijn (??) We waren al met al een paar uurtjes zoet om alles te bekijken.
Daarna liepen we wat door de stad, maar misten de levendigheid van een doordeweekse dag. We lunchten en liepen nog wat (doelloos) door de stad. Het is een erg aangename stad, maar met alle winkels gesloten toch niet erg levendig.
’s Avonds aten we tapas in de herberg boven op de heuvel bij het bergstation van de kabelbaan. Daar was het in ieder geval erg druk en daardoor ook weer gezellig.

Maandag 19 december
We vertrokken bij 4 C. Maar goed dat we onze winterjassen hadden meegenomen! De eerste stop was Santander. Die plaats wilden wij bezoeken om dat daar het Palacio de la Magdalena als filmdecor heeft gediend voor de kostuumdramaserie Gran Hotel. Wij hebben deze serie in het najaar gekeken en vonden wij erg leuk. Toen wij er achter kwamen dat de locatie zo’n beetje op de route lag, besloten we om er een kijkje te nemen. Het paleis was om 11.00 uur geopend voor een begeleide rondleiding. We waren al rond 10.00 uur op het terrein en doodde onze tijd met een beetje rondwandelen op het terrein van het paleis. Zo was er onder andere een mini zoo, met wat pinguins, zeehonden en zeeleeuwen. We raakten in gesprek met een oudere man die ons (natuurlijk in het Spaans) adviseerde om nog een aantal andere plaatsjes in de omgeving te bezoeken. We noteerden de plaatsnamen en liepen vervolgens naar de ingang voor de rondleiding. We bleken de enige enthousiastelingen te zijn, dus we kregen een privé rondleiding. We hadden verwacht –na 39 afleveringen van Gran Hotel – wel veel van interieur te herkennen, maar eigenlijk herkenden we niet veel van de binnenkant, met uitzondering van de danszaal en de hal met de grote trap. We vermoeden dan ook dat er veel op andere locaties is opgenomen. Het paleis is gebouwd begin 20e eeuw en is in het bezit geweest van de Koninklijke familie, die er overigens niet lang van heeft kunnen genieten, omdat ze werden verdreven door Franco in de jaren 40.
We zetten onze reis voort. De volgende bestemming is Bárcena Mayor; het oudste plaatsje van Spanje. Onderweg kwamen we langs een plaatsje dat ons was geadviseerd om te bezoeken door de man die we eerder spraken. Santilla del mar is een erg authentiek plaatsje waar ook de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella doorheen loopt. Helaas schalde er hele harde valse kerstmuziek uit de luidsprekers, waardoor wij onze pas versnelden en niet heel lang bleven hangen. Ook hier was het uitgestorven en waren nagenoeg alle restaurants en barretjes gesloten.
Vervolgens reden we door naar Bárcena Mayor, dat ook dienst heeft gedaan als filmlocatie voor Gran Hotel. We reden door bergachtig landschap en op de hoogst gelegen delen (1200 meter) reden we door de mist. De temperatuur daalde tot 3 graden! Gelukkig zitten de winterbanden nog onder de auto, maar we hadden toch echt op iets anders gehoopt op weg naar Spanje. We wandelden door het dorpje en warmde ons aan een ‘americano’ (grote kop zwarte koffie) in de plaatselijke bar. Daarna reden we door de bergen terug naar de snelweg. Het was nog z’n 300 km tot aan Salamanca, maar we konden goed doortuffen over een compleet verlaten snelweg. Uiteindelijk kwamen we pas om 19.00 uur aan in ons appartement op zo’n 3,5 kilometer buiten Salamanca.
’s Avonds aten we in een tapasbar rundvlees (met een grote hoeveelheid zout), inktvis en scheermesjes van de grill. Vis moet zwemmen, dus de rode wijn stond ook op tafel.
Na dit bloeddruk verhogende maaltje gingen we onder de wol.

Dinsdag 20 december
Ook vanochtend toch blij dat we onze winterjassen en handschoenen mee hadden genomen! Het had gevroren en rijp lag op het gras.
Na het ontbijt fietsten we over een vrijliggend fietspad richting het centrum van Salamanca. We wandelden door het oude centrum met veel oude kerken en universiteitsgebouwen. Een erg mooie stad, met een groot centraal plein (Plaza mayor) dat als voorbeeld heeft gediend voor veel andere pleinen in Spaanse steden. Veel meer dan wat we hebben geschreven is er niet te zien.
Net buiten het centrum hadden we mooi uitzicht op de romeinse brug en de kathedraal.
Door de kou en het feit dat bijna alles hier tussen 14.00 en 17.00 uur gesloten is besloten we om 16.00 richting het appartement te rijden en daar wat te lezen, internetten en onze blog te schrijven.