Van Granada naar Lorca

Donderdag 29 december

We ontbeten bij de buurtbakker aan de overkant van het hotel. Daarna reden we naar het ski-gebied in de Sierra Nevada. Al ver voor het plaatsje, op z’n 30 km van Granada, werd het al erg druk op de weg. De laatste kilometers reden we door een wit landschap. Een mooi gezicht met een strakblauwe lucht en een zonnetje. We werden we door verkeersregelaars buiten het centrum om gedirigeerd. Overal liepen mensen in ski-kleding met skies, snowboads en sleetjes. Donkere Afrikanen, in dikke winterjassen, liepen langs de rijen auto’s om sleetjes, handschoenen en zonnenbrillen te verkopen.

Na enig zoeken vonden we een parkeerplek voor de auto. Daarna liepen we wat langs de skiliften. Het gebied leende zich niet echt voor een wandeling, daarvoor was geen mogelijkheid en ook de blaar op de voet van Marjolijn nodigde niet uit voor veel inspanning. We besloten terug te lopen naar onze auto. Daar aangekomen zagen we dat een Spanjaard niet meer wegkwam van de ijzige ondergrond waarop wij ook onze auto hadden geparkeerd. Hij bleek wel eerder met het bijltje te hebben gehakt en legde de automatjes onder z’n voorwielen. Dat zorgde ervoor dat de wielen niet meer doordraaiden en hij de auto naar een vaste ondergrond kon rijden. Erg handig voor als je vast komt te zitten. Werkt ook als je in het zand komt vast te zitten, vertelde hij ons.Gelukkig zaten bij ons de winterbanden nog onder de auto (tsja, altijd op alles voorbereid, hè)


We reden terug via Güejas Sierra. Dat was nogal een avontuurlijke steile afdaling over een zeeer smal weggetje; het weggetje was één auto breed, maar wel tweerichtingsverkeer. Het passeren van tegenliggers was ook een hele toer.Gelukkig bleef dat tot een paar keer toe beperkt. Remco was wat minder in z'n sas, want hij zag het al weer gebeuren dat we dezelfde weg ook weer omhoog zouden moeten, maar dat bleek ook anders te kunnen.

We dronken een kop koffie op het dorpsplein in het zonnetje waar het opvallen druk was voor zo'n klein dorpje en liepen wat door het dorpje. Daarna reden we via een wat bredere weg richting Granada. In Granada was het nog heééél lastig om een parkeerplek te vinden, maar na lang rondrijden lukte het ons toch om een plekje te vinden. Het was inmiddels 15.00 uur en dus tijd voor de lunch. We namen een menu del día (paella vooraf en sardientjes als hoofdgerecht) in een restaurantje op weg naar het centrum. Een hoop geklooi voor weinig vis. We liepen nog wat rond in het centrum en eindigden bij het uitzichtpunt, vanwaar we een mooi uitzicht hadden over het Alhambra met op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen.


Vrijdag 30 december

We werden vriendelijk begroet door de eigenaresse van de buurtbakker, die ons nog van de dag ervoor herkende en nog precies wist wat we gisteren hadden besteld voor ontbijt. Na het ontbijt reden we richting onze volgende bestemming: Lorca. Daar bezochten we het plaatsje, namen we een menu del dia in restaurant Espresso. Inmiddels kunnen we aardig de spaanse menu kaart lezen, maar van deze menukaart maakten we niets. Via een vertaal app kwamen we erachter dat er bloedworst, spek etc op het menu stond. Volgens de ober allemaal erg lekker, maar wij kozen toch maar voor een stukje rundvlees, wat overigens prima smaakte. Voor dit dagmenu betaalden we 10 euro per persoon voor een voorgerecht, hoofdgerecht, dessert, drankje, brood en een kopje koffie.

Aan het einde van de dag bezochten we het kasteel dat heel mooi op een berg was gebouwd. Dat was een tip van de dame bij het toeristenbureau, evenals het borduurmuseum, maar dat sloegen we maar even over. Een van de torens had zwaar geleden onder de aardbeving uit 2011, maar was inmiddels weer helemaal in oude stijl teruggebracht. Het bezoek was erg leuk. We hadden vanaf de toren prachtig uitzicht en er waren overal geluidseffecten om het bezoek nog realistischer te maken (kraaiende haan, gierende wind, muziek, hinnekende paarden etc.).