Flamenco, kerstlieden en tapas

Woensdag 21 december
Nadat we de autoruiten hadden gekrabd, reden we Salamanca uit. Eerst nog maar even tanken. Daar bleek de kassier alles te weten over Nederland. Hij ging graag vogels kijken in Friesland (vreemde vogel zelf ), maar kon nog een tiental andere steden in Nederland opnoemen, waar wij nog nooit zijn geweest.

De rit naar Sevilla was nog zo’n 500 km, maar over een snelweg die we bijna helemaal alleen voor ons zelf hadden, was het een ontspannen ritje. De zon kwam op en tezamen met de laag hangende ochtendmist en dauw op de velden leverde dat mooie vergezichten op. Bij Sevilla werd het weer drukker op de weg. We reden gemakkelijk op het hostal aan, alleen een parkeerplaatsje zoeken wat nog wel een uitdaging. We moesten twee keer hetzelfde huizenblok om rijden, maar uiteindelijk vonden we een plekje vlak bij de ingang van het hostal San Vincente II. We moesten alleen eerst de fietsen en de fietsendrager van de auto halen, voordat we konden inparkeren. Erg veel ruimte was er namelijk niet.
We werden uitermate vriendelijk ontvangen door de recepcioniste en kregen nog wat tips, o.a. waar je goed kon eten. Daar maakten we meteen maar gebruik van en even later zaten we aan een menu in restaurant Azafrán niet ver van het hostal.
Daarna fietsten we het centrum in over een apart gelegen, groen gemarkeerd, fietspad. We wandelden wat rond en uiteindelijk belandden we bij de Metropol Parasol. Dat is een zeer groot kunstwerk uit hout dat nog het meest weg heeft van twee champignons. Twee jaar geleden hadden we een hotel in deze buurt. We hebben ze toen niet van bovenaf bewonderd en we besloten dat dit keer wel te doen. Het was laat op de middag en het zonlicht zorgde voor een mooi zicht over de stad. Maar vreselijk spectaculair was het niet. Het was jammer dat we op het uitzichtpunt bovenop het kunstwerk werden bedwelmd door de luchten die uit de afzuigkap van het restaurant kwamen.

We slenterden nog wat rond. Leuk om weer in Andalusië te zijn. Zo herkenbaar aan de winkels met flamenco jurken. We besloten om in het zelfde restaurant/tapasbar te gaan eten waar we twee jaar geleden ook waren geweest. Toen ontmoetten we twee Engelsen die vaak in Sevilla kwamen en dit restaurant het beste in Sevilla vonden. We bestelden verschillende tapas waaronder de solomillo con porto (biefstuk in portsaus) die ons voortreffelijk smaakte. Een aanrader overigens van de Engelsen. Daarna liepen we door de smalle straatjes terug naar de fietsen.

De nacht in het hotel was fris. Helemaal omdat een warm dekbedje ontbrak. Onze eerste bestemming de volgende dag was het Plaza de España. Een groot plein en een groot gebouw dat is gebouwd in een halve cirkel. Van iedere provincie is een afbeelding gemaakt in alzulejos (tegels). Bijzondere bezienswaardigheid waren de Chineese bruidsparen die foto’s aan het maken waren. Omdat we twee jaar geleden al drie dagen in Sevilla zijn geweest en toen het Alcazar hadden bezocht, besloten we om het nu niet weer opnieuw te bezoeken.
Na het bezoek aan het Plaza de España fietsten we via het park naar de wijk Triana. Daar wandelden we wat rond en bezochten de markt. Vervolgens aten we aan de overkant van de rivier in een tapasbar waar opgezette stierenkoppen ons vanaf de muren aankeken. Die hadden hun gevecht in de vlakbij gelegen arena niet overleefd. We fietsten vervolgens via de kade van de rivier de Guadalquivir en via kleine straatjes naar de oude stadmuur.
Na nog wat te hebben rondgeslenterd en o.a. alle filialen van El Corte Ingles (zoiets als De Bijenkorf) te hebben bezocht fietsten we terug naar het hotel. We kochten nog wat zoete lekkernijen die in Spanje met kerst worden gegeten (koekjes, turrón (verschillende soorten noga) etc). Tot onze ongenoegen zagen we dat onze auto helemaal stond ingesloten. Op deze manier zouden we met geen mogelijkheid nog wegkomen morgenochtend. Ook kon het niet anders dan dat onze auto de nodige beschadigen zou oplopen.
Toen we om 20.00 uur wilden gaan eten in restaurant Azafrán, bleek het restaurant nog gesloten.
Het is voor ons nog even wennen aan het Spaanse ritme. Lunchen tussen 14.30 en 17.00 uuren daarna tapas met een biertje, vervolgens om 19.00 uur koffie met wat zoets om daarna rond 21.00 uur te gaan dineren (en dat is nog erg vroeg!).
Na het eten fietsten we terug naar het hostal en zagen we dat er 2 plekken voor onze auto leeg waren! We besloten direct om de auto iets ruimer op de hoek van de straat te parkeren. Er waren inderdaad wat beschadigen op de bumper bijgekomen. Nou ja, daar is het ook een bumper voor zullen we maar zeggen. Wel een souvenir uit Sevilla waar we nog lang van kunnen genieten!

Donderdag 22 december
Nadat we alle spullen weer in de auto hadden gezet, reden we richting Jerez de la Frontera. Het was maar een uurtje rijden en we waren eerder op bestemming dan we in eerste instantie dachten. We parkeerden de auto aan de achterzijde van een sherry fabriek. Ja, je ruikt dat je weer Jerez bent! De sherry stad, met bodega’s van Pedro Domecq, Tio Pepe, Osborne etc. We checkten in en informeerden bij het toeristenbureau naar flamencovoorstellingen. Met een kaart vol aantekeningen verlieten we het toeristenbureau. Eerst bezochten we het Alcazar van Jerez, waar we nagenoeg de enige toeristen waren.
Om 14.00 uur stonden we in een klein barretje met tapas en een sherry in de hand te kijken naar een flamencovoorstelling (zang, dans en gitaarmuziek). Het was wel weer even wennen aan dit krachtige gezang en het dansen met veel gestamp. Al met al is het een heel spektakel en geeft het veel levenskracht en passie weer. Zo temperamentvol is de gemiddelde Nederlander bij lange na niet. En hier onderscheidt Jerez zich sterk van Sevilla. In Sevilla zijn alleen georganiseerde flamenco shows te bezichtigem, maar hier in Jerez wordt flamenco gewoon gespeeld in de kroegen. Gewoon bij het toeristenbureau vragen in welke bars er flamenco wordt gespeeld. Leuk, niet toeristisch en je staat tussen de españoles in plaats van tussen de toeristen.
Om 17.00 uur was er op een ander plein in de stad ook weer een optreden. Daar werden onder begeleiding van vreemde instrumenten kerstliederen gezongen. Alle omstanders zongen uit volle borst mee. Om 19.00 uur was er op een ander plein een wat mee hedendaagse band. Heel Jerez barste inmiddels zowat uit z’n voegen op deze vrijdagavond.
We gingen op zoek naar een restaurantje en toen we langs een aantal tafeltjes van een restaurantje liepen, zakte een keurig gedekt tafeltje in elkaar, met veel herrie tot gevolg. Na het eten van een inktvis en zeebaars fietsten we richting het appartement. We stopten nog even bij een optreden, dat veel weg had van Azucar Moreno (populaire flamenco), maar net toen we wilden gaan zitten, gingen ze pauzeren. Dan toch maar op huis aan. Voldaan doken we ons bed in.

Vrijdag 23 december
Vandaag is was onze eindbestemming Ronda. Maar voordat we daarna toe reden, brachten we eerst nog een bezoek aan Cádiz; het meest zuidelijke punt dat we deze reis bezoeken. De stad is op een eiland gelegen en doet al erg Arabisch aan door de bouwstijl en de palmbomen. We fietsten over de kade langs een aantal forten. Het was heerlijk in het zonnetje en bij 20 graden met uitzicht op de Atlantische oceaan. Na de fietstocht bezochten we de binnenstad en de markt. Daar kochten we dorades, inktvis en gamba’s voor ons kerstdiner. Onderweg bezochten we Arcos waar we wat door de smalle straatjes liepen.
Tegen de avond kwamen we aan in Ronda en checkten in in een ruim en mooi appartement. We wandelden nog wat door Ronda en ook hier waren sommige cafés afgeladen en zong men kerstliederen. ’s Avonds aten we de in Cádiz gekochte vis met een salade.